Wnioski

Eidomatyka wniosła istotny wkład do stwierdzenia autentyczności Całunu. Wyłącznie przy pomocy informatycznych narzędzi udało się wydobyć wewnętrzny i bardzo ważny aspekt całunowego wizerunku: trójwymiarowość. Fakt, iż obecny na płótnie wizerunek nie jest owocem pracy jakiegoś nieznanego malarza, jest wynikiem zastosowania <<przekształcenia Fouriera>>, matematycznej techniki rozwiniętej w XVIII wieku i konkretnie zastosowanej dopiero w dobie nowoczesnych komputerów.

Jedynie dzięki numerycznym filtrom, możliwym okazało się oczyszczenie z zanieczyszczeń wizerunków; prawdziwe oblicze Człowieka z Całunu stało się więc wyrazem możliwości informatycznych narzędzi. Ponadto zastosowanie eidomatyki pozwoliło na zinterpretowanie odcisków, które odniesiono do znaków obecnych na rzymskich monetach, oraz na sprawne porównanie z charakterystycznymi strukturami, wydobytymi z twarzy, stworzonych przez chrześcijańską ikonografię.