Badania i poszukiwania
1978 W celu uzupełnienia badań nad pyłkami obecnymi w całunowym płótnie, rozpoczętymi w roku 1973, dr Max FREI pobrał około dwudziestu nowych próbek materiału palinologicznego.
Do badań hematologicznych prof. Pierłuigi BAIMA BOLLONE pobrał z różnych wcześniej określonych miejsc (materiał oczyszczony, plamy uznane za plamy krwi, wizerunek) 12 próbek włókna wątku i osnowy, nie dłuższych niż 2 cm; pobrał także 4 włókna wychodzące z Płótna. Pobrań tych dokonano między innymi, aby poddać je analizie pod mikroskopem elektronowym oraz badaniu aktywacji neutronowej.
Aby móc sfotografować ukrytą twarz Całunu (przykrytą holenderskim suknem, na które został naszyty Całun przez Klaryski z Chambery w roku 1534) i aby pobrać próbki pyłków, które nagromadziły się na prześcieradle w ciągu wieków, rozpruto w czterech miejscach brzeg całunowego płótna. Profesorowie Maria ARTOM 1 Paolo SOARDO zabezpieczyli wykaz danych barwy tak, aby zweryfikować późniejsze ewentualne przesunięcia fotometryczne i kolorometryczne. Amerykańscy uczeni, stowarzyszeni w grupie STURP (The Shroud of Turin Research Project, inc.), wymieniali się w licznych poszukiwaniach, wśród których znalazły się:
(Z: Sindon, 28/1979)
ŚLADY KRWI NA CAŁUNIE
Święte Prześcieradło ukazuje nam ciało Człowieka z licznymi obrażeniami
oraz plamami, które tradycja zawsze uważała za krew, pozostając w zgodzie z
opowiadaniem ewangelicznym. Niedawno otrzymaliśmy potwierdzenie tego faktu ze strony nauk
medycznych:
Obok: Zestawienie wykresu mikrospektrofotometrycznego C 9 d (kolor
czerwony) z wykresem doświadczalnej plamy krwi, aloesu, mirry i saponiny na materiale.
Skład nieorganiczny jest tożsamy.
Maj 1950
Francuski lekarz i chirurg, dr Pierre BARBET ze szpitala Św. Józefa w Paryżu, w nawiązaniu do charakterystycznego wyglądu najdrobniejszych szczegółów plam uznawanych za krew, na I Międzynarodowym Zjeździe Badań nad Całunem przedstawia referat zatytułowany Dowód autentyczności Całunu w jego plamach krwi (Sindon, 14-15/1970).
Sierpień 1980
Amerykańscy badacze J. H. HELLER i A. D. ADLER oświadczają, iż udało im się uzyskać sugestywne zjawisko konwersji porfiryny na plastrze naklejonym na powierzchnię Całunu w roku 1978, w miejscu poplamionym prawdopodobnie przez krew Człowieka z Płótna (BAIMA BOLLONE, Sindone o no, SEI, Turyn 1990).
Jest to potwierdzenie przypuszczeń BARBETP., a także weryfikacja (uznana za możliwą przez pierwszych badaczy) negatywnych wyników analiz przeprowadzonych przez FRACHE, MARI-RIZZATI i MARI W roku 1976.
Maj 1981 Prof. Pierluigi BAIMA BOLLONE, lekarz chirurg i prof. zwyczajny medycyny sądowej na Uniwersytecie w Turynie, Akademii Medycyny Turyńskiej komunikuje, co następuje: "...indywidualne badania medyczno-prawne na włóknach pobranych z Całunu (w roku 1978) prowadzą do rozpoznania śladów aloesu, mirry i krwi" (Giornade dell'Accademia di Medicina di Torino, Rok CXLIV - 1981). Sierpień 1981Amerykański doktor A. D. ADLER
na Zjeździe Kanadyjskiego Stowarzyszenia Nauk Medycyny Sądowej podaje wyniki zgodne z wynikami BAIMA BOLLONE, uzyskanymi w wyniku analizy plastrów naklejanych na powierzchnię Całunowego Płótna w roku 1978 (BAIMA BOLLONE, L'impronta di Dio, Mondadori, Mediolan 1985).Grudzień 1981
BAIMA BOLLONE, JORIO 1 MAS SARO, stosując metodę antyciał fluoryzujących, wykazują, że hematyczne ślady na włóknach pobranych w roku 1978 to krew ludzka. Odsyłam do Sindon 30/1981, z którego przytaczamy następujące opracowanie samego
BAIMA B OLLONE: MAPA CAŁUNU PODZIELONA NA 48 KLATEK
W celu dokładniejszego uwidocznienia szczegółów,
48 klatek podzielono z kolei na cztery sektory: a, b, c, d.
OPIS ILUSTRACJI
1 ) Wygląd włókien pobranych z klatki B 12c: w dziesięciokrotnym powiększeniu.
2) Czterdziestokrotne powiększenie jednego z w/w włókien w podczerwieni; już w tym
powiększeniu możemy wyróżnić cząsteczki materiału osadzonego na włóknach materii.
3) Zwęglone włókno z brzegu materii: mikrofotografia w świetle spolaryzowanym -
osiemsetkrotne powiększenie.
4) Granulki materiału, tworzącego plamy z sektora B 12c; mikrofotografia w świetle
przechodzącym - osiemsetkrotne powiększenie.
5) Plama doświadczalna: wygląd mirry pod mikroskopem z kontrastem fazowym;
sześćsetkrotne powiększenie.
6) Mikrofotografia pod mikroskopem z kontrastem fazowym włókien z sektora B 12c; widzimy
bryłki materiału morfologicznie identycznego z materiałem mirry; sześćsetkrotne
powiększenie.
7) Mikroskopia fluoryzująca włókien z sektora Bl2c, po inkubacji przy zastosowaniu
surowicy fluoryzujących globulinek ludzkich anty-gamma; sześćsetkrotne powiększenie.
8) Jak wyżej, przy użyciu metody bezpośredniej (odsyłacz w tekście); osiemsetkrotne
powiększenie.
|
|
Grudzień 1982
Ta sama grupa włoskich badaczy (Baima Bolłone, Jorio i Massaro), stosując metodę badania aglutynacji mieszanej dochodzi do wniosku, że "...badane ślady całunowej krwi należą do grupy A B" (Sindon, 31/1982).
Identyfikacja grupy siadów krwi na Całunie
Fot. 1 - Aglutynacja mieszana. Negatywne pole na białych włóknach Całunu wyhodowane przy pomocy antyA i utrwalone przez hemacje Ai. Sześćsetkrotne powiększenie.
Fot. 2 - Aglutynacja mieszana. Negatywne pole na białych włóknach Całunu wyhodowane przy pomocy anty-B i utrwalone przez hemacje B. Sześćsetkrotne powiększenie Fot. 3 -Aglutynacja mieszana. Duże aglutynacje hemacji A1
po inkubacji przy pomocy anty-A. Osiemsetkrotne powiększenie Fot. 4 - Aglutynacja mieszana. Duże aglutynacje hemac B po inkubacji przy pomocy anty-B. Osiemsetkrotne powiększenie.
Fot. 5 -Aglutynacja mieszana. Aglutynacja na powierzchni włókna na brzegu preparatu (anty-A/hemacje Agi). Osiemsetkrotne powiększenie.
Fot. 6 - Aglutynacja mieszana. Aglutynacja na powierzchni: włókna na brzegu preparatu (anty-B/hemacje B). Osiemsetkrotne powiększenie.
|
|
