Istnieje wiele tekstów oraz komentarzy na temat historii Całunu i ta mała książeczka nie wystarczyłaby, żeby pomieścić całą tę bibliografię. Nie przypisując sobie prawa do wymienienia wszystkich tekstów źródłowych i z konieczności pomijając wiele ważnych zapisów, wskażę Czytelnikowi kilka dzieł, do których może się odwołać, aby pogłębić znajomość tego, co zostało tu powiedziane. Przewodnik po historii Całunu znajduje się w książce autorstwa I. WILSON, The Turin Shroud, Londyn 1978. Co się tyczy historii starożytnej, polecam: A. M. DUBARLE, Histoire ancienne du linceul de Turin, jusqu'au XIII siecle, Paryż 1985, oraz teksty: G. ZANINOTTO w Aktach Kongresów Syndonologii, w piśmie Sindon, wydawanym przez Międzynarodowe Centrum Syndonologii w Turynie, oraz w Collegamento pro Sindone, dodatku do Collegamento pro Fidelitate, Rzym, dzieła, do których można się odnieść w przypadku bardziej ogólnego ujęcia tematu. Bogaty zbiór dokumentów znajdziemy w: P SAVIO, Ricerche storiche sulla Santa Sindone, Turyn 195 7. Co do następnego okresu, proszę odwołać się do: A. PERRE~1~, Essai sur 1'histoire du Saint-Suaire du XI V au X VI siecle, w Memoires de l'Academie des Sciences, Belles-Lettres et Arts de Savoie, szósta seria, t. IV ( 1960). W celu poznania historii Lirey pomocnym może być: L. FOSSATI, La Santa Sindone, nuova luce su antichi documenti, Turyn 1961. Na temat ikonografii podstawowym dziełem, pomimo wszystkich swych ograniczeń, jest: P VIGNON, Le Saint-Suaire de Turin devant la science, 1'arclzeologie, l'histoire, 1'iconographie, la logique, Paryż 1938, i aktualnie: W BULST, H. PFEIFFER, Das Turiner Grabtuch und das Christusbild, Frankfurt 1987-1991. Odsyłam także do opierającego się na historycznych teoriach eseju podważającego autentyczność Całunu: V SAXER, La Sindone di Torino e la storia, w czasopiśmie Rivista di storia della Chiesa in Italia, XLIII, 1 (styczeń-czerwiec 1989).